Odnaleźć siebie część 24

Szła ulicą, gdy dostrzegła swoja przyjaciółkę, która wskazywała właśnie drogę jakiemuś mężczyźnie. Przyglądała jej się chwilę, a później spojrzała na niego i wtedy poczuła, jak ogarnia ją złość i nienawiść. Odstrzeliła go od Juli, a następnie podeszłą do nich szybkim krokiem.

- Gwen, co ty robisz?- Spytała zdziwiona, ale anodytka jej nie słuchała stanęła nad leżącym na ziemi mężczyzną.

- Zabije cie.- Warknęła do niego, a jej oczy zabłysły różem.- To nie potrwa długo, ale będzie bardzo bolało.- Uśmiechnęła się, ale on nie miał zamiaru czekać, aż ta go zaatakuje i poderwał się gwałtownie, a później w ułamku sekundy zniknął za jakimś autobusem. Gwen zaśmiała się cicho i miała już ruszyć jego śladem, gdy poczuła, ze ktoś trzyma ja za rękę.

- Myślałam, że znam cię lepiej.- Szepnęła lekko wystraszona zachowaniem przyjaciółki.

- Ty nic nie rozumiesz, bo twoi rodzice żyją, a Bena masz tu na miejscu. A ten facet, to jest właśnie Markus.

- Rozumiem, ale nie pomożesz Kevinowi, jak cię wsadzą.

- Ja wiem, ale od wczorajszego dnia nie myślę o niczym innym, jak o tym, że ten facet łazi jak gdyby nigdy nic po mieście.

- Witaj Gwendolyno.- Usłyszały czyjś głos i odwróciły się gwałtownie. Przed nimi stali jacyś mężczyźni ubrani na czarno. Było ich trzech, a wszyscy o potężnej posturze.

- Znamy się?- Spytała lekko zdziwiona.

- My jeszcze nie, ale zapewniam cię, że osoba, która nas tu przysłała zapewne cię zna.

- Kto?- Spytała, ale nie uzyskała odpowiedzi. Zamiast tego jeden z nich podszedł do Juli i chwycił ją tak mocno za ramię, że dziewczyna pisnęła.

- Chodź z nami skarbie, a nie zrobimy krzywdy twojej koleżance.

- Zgoda, ale macie ją puścić tutaj. Chcę widzieć jak odchodzi.- Uśmiechnęli się szeroko i już po chwili na ręku miała inhibitor mocy.

- Ubezpieczenie.- Stwierdził ten, który trzymał brunetkę, a później pościł ją i odepchnął lekko od siebie.

- Idź do domu Julio.- Nakazała przyjaciółce, a potem wraz ze spotkanymi mężczyznami zniknęła w głębi miasta.

*** *** ***

Biegła tak szybko, jak tylko mogła, aż w końcu dotarła do domu swojego chłopaka. Zaczęła rozpaczliwie walić w drzwi, które po chwili otworzyła Sandra Tennyson.

- Dzień dobry. Jest Ben?- Spytała ledwo łapiąc powietrze.

- Niestety, ale Ben musiał iść na jakąś misję i nie ma go w domu.

Brunetka kiwnęła głową na znak, że zrozumiała.- A mogę pożyczyć auto? To bardzo ważne.

- Oczywiście.- Podała jej kluczyki i uśmiechnęła się ciepło.

Julia szybko pobiegła do jej auta i z piskiem opon ruszyła w stronę pola kempingowego, gdzie dotarła już po dwudziestu minutach. Szybko odnalazła gruchota dziadka Tennysonów i bez pukania weszła do środka. Ku jej zdziwieniu Ben również tam był.

- Ben, ktoś…

- Julio, czy to nie może zaczekać? Mam szlaban i właśnie jestem na akcji poza Bellwood.

- Nie. Porwali Gwen.- Wyszeptała patrząc na chłopaka. Ten poderwał się gwałtownie.

- Kto?- Spytał Max.

- Nie wiem, ale było ich trzech.

- Dziadku odwieziesz nas do domu?- Poprosił starca z nadzieją.

- Nie trzeba. Jestem tu autem twojej mamy, tak będzie szybciej.

Szatyn kiwnął głową i razem z Julią wybiegli z gruchota, a następnie najszybciej, jak mogli udali się do jego domu.