Odnaleźć siebie część 9

Dochodziła siedemnasta i wszyscy umówienie goście byli już w domu Gwen. Brakowało tylko Kevina. Anodytka obawiała się, że chłopak zrezygnował i nie dotrze na kolację. Postanowiła więc do niego zadzwonić i upewnić się, że będzie.

- Gdzie jesteś, wszyscy czekają.

- Wybacz, ale nie mogłem wcześniej.- Odpowiedział.- Będę za dwadzieścia minut, a jak przycisnę trochę pedał gazu, to może za dziesięć, albo mniej.

- Lepiej się spóźnij i dojedź, niż miałoby ci się cos stać. Poczekamy.- Zapewniła go i się rozłączyła. Weszła do salonu.- Musimy trochę poczekać, gdyż mój ostatni gość się spóźni.

- Chyba twój chłopak.- Dogryzł jej kuzyn.

- A żebyś wiedział.- Rzekła z uśmiechem i zniknęła w kuchni. Za nią poszła Julia.

- Masz chłopaka i nic nie mówiłaś?

Rudowłosa nie wiedziała co ma jej odpowiedzieć. Na szczęście w tym momencie do środka wszedł dziadek Max.- Na pewno będzie?

- Tak, obiecał mi. W końcu ta kolacja to dla niego.

Minęło pół godziny, a Kevina wciąż nie było. Dziewczyna zaczynała się powoli o niego martwić. Obiecał przecież, że przyjedzie, a w dodatku nie odbierał telefonów. Gdy miała już zacząć się ubierać i jechać go szukać drzwi domu otworzyły się z głośnym trzaskiem.

- Wybaczcie spóźnienie.- Powiedział z szerokim uśmiechem na ustach.

*** *** ***

Szedł zadowolony ulicami miasta. Miał już idealny plan na pozbycie się problemu i świetną zabawę. Poznał już swojego przeciwnika i wiedział, co jest dla niego najważniejsze, oraz jak to wykorzystać przeciw niemu.

Uśmiechnął się złowieszczo, zgniótł trzymaną w reku fotografię, która przedstawiała młodą dziewczynę o długich rudych włosach i rzucił nią w najbliższą kałużę.

- Nie chciałeś po dobroci, to pobawimy się inaczej.- Zaśmiał się głośno.

*** *** ***

- Kevin!- Julia podbiegła do niego i rzuciła mu się na szyję.- Ty żyjesz!

- Na to wygląda.- Zaśmiał się odpychając ją od siebie.

- Wybacz.- Lekko zawstydzona.

Już po chwili każdy uściskał chłopaka, a następnie wszyscy zasiedli do stołu.

- Gdzieś ty był tyle czasu?- Spytał jego przyjaciel z zaciekawieniem.

Zawahał się chwilę.- W sumie to nie mam pojęcia.- Odpowiedział w końcu zgodnie z prawdą.- Nie gadajmy jednak o mnie, bo to zbyt długa, nudna i męcząca historia. Chętnie się dowiem, co zmieniło się tutaj.

- Niewiele.- Zapewnił zielonooki.- Gwen ześwirowała na twoim punkcie i była nie do zniesienia. Nie było takiego dnia, żeby nie wyzywała kogoś z nas wyjąc przy tym jak dziecko.- Ben postanowił upokorzyć kuzynkę.- A już szczególnie po tym, jak…- Urwał wypowiedź.

- Jak mnie pochowali?- Zapytał z dziwnym uśmiechem.- Cała Gwen i właśnie za to ją kocham.- Pocałował ją w czoło.

- Coś ty brał?- Spytała zdziwiona.

- Nic.- Uśmiechnął się wesoło.- A co?

- Nie ważne.- Przerwał im Max.- Powinieneś się ucieszyć.- Podał chłopakowi niewielki przedmiot, który okazał się odznaką hydraulika.

- Dzięki.- Znowu z uśmiechem.

- Nie ma sprawy, byłem w bazie i możesz wrócić kiedy tylko zechcesz.

*** *** ***

Wiedział, że jeśli chce się do niej zbliżyć najpierw musi zdobyć jej zaufanie i kilka informacji na jej temat. Na to jednak również miał opracowany plan. Wymyślił już sposób. Teraz nie chciał już wyżywać się na młodym chłopaku. Chciał aby ten cierpiał i to bardzo, a żeby tego dokonać musiał zacząć krzywdzić kogoś, na kim mu zależy. Po długim zastanowieniu stwierdził, że ona będzie najlepszą kandydatką.