Odnaleźć siebie część 11

Od incydentu w kawiarni minął prawie tydzień. Gwen stosowała się do prośby Kevina, choć miała już dość wiecznej kontroli chłopaka. Poszła do jego pokoju, aby z nim porozmawiać. Zapukała i bez pozwolenia weszła. Osmozjanin siedział przy biurku i pisał coś na laptopie. Przerwał, gdy tylko ją dostrzegł.

- Chodź.- Przesiadł się na łóżko, a ona spoczęła obok.

- Posłuchaj, rozumiem, że ten facet jest groźny, ale ja się dusze. Jesteś jeszcze gorszy, niż rodzice.

- Rodzice pilnują cię na co dzień, a ja tylko w wyjątkowych sytuacjach.

- Tak, ale ja chcę odpocząć.

- W takim razie pojedziemy na wycieczkę. Trochę nam to zajmie, ale warto zobaczyć.

- Co?

- To.- Wyjął, jakiś przedmiot i nacisnął guzik.

Teraz znajdowali się w ogromnym kanionie. Stali na dole, a do góry było jakieś dwieście metrów.- Lecimy na górę.- Znowu wcisnął przycisk.

- Tu jest pięknie.- Przytuliła go i oboje usiedli na krawędzi.

- Tak, ale tylko pod warunkiem, że nie spadniesz.

- Skąd znasz to miejsce?

- Robiłem tu kiedyś interesy.- Odpowiedział szczerze, a ona zmierzyła go wzrokiem.- Pytałaś.- Zaczął się bronić.

Siedzieli tak przez dobra godzinę i podziwiali wspaniały widok. Rudowłosa powoli zaczęła się relaksować zapominając o wszystkich problemach. Teraz była tylko ona, Kevin i to miejsce. Nagle coś poderwało ją gwałtownie do góry. Zaczęła krzyczeć i szarpać się mocno. Po chwili wylądowała na ziemi. Nad nią wisiał Ben w postaci Muchy i śmiał się głośno.

- To nie jest śmieszne Tennyson!- Warkną brunet i rzucił kamieniem w tarczę omnitrixa. Kosmita zamienił się w Bena i wylądował z małym łoskotem na ziemi. - To było śmieszne.- Roześmiał się wraz z Gwen, a szatyn stał wściekły na przyjaciół.

- Co tu robicie?- Słodkim głosem.

- A nic. Znęcam się nad taką jedną ofermą, która zepsuła mi randkę. A co, chcesz mi pomóc?

Gwen nie mogła się powstrzymać i parsknęła śmiechem. Po chwili cała trójka zanosiła się od śmiechu. Nawet Ben.

- Coś tu wesoło.- Usłyszeli złowieszczy głos Markusa. Gwen z Kevinem natychmiast się opanowali i powoli odwrócili w jego stronę. Tylko nieświadomy niczego Ben wciąż śmiał się głośno.

- Czego tu chcesz?- Warknął, a potem przykucnął, aby pobrać materię i znów wstał. W tym momencie szatyn odwrócił się i spojrzał na faceta.

- Nie chcesz chyba bić człowieka?- Zapytał zdziwiony.

- Chcę. Co tu robisz?- Zapytał ponownie.

- Ty już dobrze wiesz.- Spojrzał na rudowłosą. Kevin automatycznie stanął przed nią.

- Ben, zabierz ją stąd.

- Co? Nie ma mowy. Walczymy razem.- Zaprotestowała.

- Trzymasz się z tyłu i wchodzisz tylko, gdy coś się skiepści.- Powiedział i rzucił się na Markusa. Przez chwilę walczyli, a Ben ze zdziwieniem patrzył jak zwykły człowiek wygrywa z jego przyjacielem.

- Mnie nie zabronił.- Stwierdził i zmienił się w Gigantozaura a następnie przyłączył się do walki. Przeciwnik rzucił czymś w zegarek, który zgasł i nie chciał się włączyć ponownie.

- Co jest?- Nie rozumiał co się stało.

- Ciekawe, czy umiecie latać?- Spytał ze śmiechem, a jego wzrok był utkwiony w jednym punkcie.

- Tennyson!- Czarnooki rzucił się w kierunku przyjaciela w chwili, w której Markus wyciągną laserowy pistolet. Odepchnął go w bok sprawiając, że ten upadł na ziemi obok kuzynki. Sam jednak nie zdążył odskoczyć i oberwał. Odrzuciło go do tyłu i spadł w dół.

- KEVIN NIE!- Wrzasnęła przerażona i podbiegła do krawędzi.