Odnaleźć siebie część 8

Wóz zatrzymał się pod domem Gwen. Kierowca spojrzał na liczne rany chłopaka i zaczął grzebać w schowku.- Masz.- Podał mu fiolkę z jakimś płynem.- Przyspieszy gojenie.

- Dzięki. Daj też maskę, bo Gwen mnie zabije.- Wziął od Maxa przedmiot i wysiadł z pojazdu.

- Gdzieś ty był!?- Zaatakowała go już od progu.

- Na spacerze. Jeśli pozwolisz chciałbym odpocząć.- Odpowiedział i udał się na górę.

Wszedł do łazienki, zdjął maskę tożsamości odsłaniając pokaleczoną i posiniaczoną twarz. Nasączył szmatkę płynem od dziadka Gwen i powoli zaczął przykładać ją do każdej ranki z osobna.

Nagle poczuł czyjąś dłoń na swoim policzku. Chwycił rękę tej osoby i wykręcił odrzucając jej właściciela do tyłu. Szybko zorientował się, że to jego dziewczyna, a w dodatku rzucił nią tak, że uderzyła o kant wanny. Podszedł do niej i pomógł się podnieść.

- Wybacz ja… To był odruch, przepraszam.

- Nie szkodzi, nie powinnam tak cię podchodzić.- Była wściekła, że zachowała się tak głupio i przestraszyła chłopaka. Ponownie dotknęła jego twarzy.- Co ci się stało?

- Nic. Widziałem mamę.

- I to ona cię tak urządziła?

- Nie, ale to długa historia.

- A skoro widziałeś już mamę, to masz zamiar pokazać się reszcie?

- Nie, teraz nie. Może za kilka dni. Najpierw chciałbym sobie to wszystko poukładać.

- Nie możesz przecież wiecznie się ukrywać. Zgódź się, to zrobię jutro pyszną kolację i zaproszę na nią Bena z Julią, oraz jego rodziców.

- Zgoda, ale ty zrobisz coś dla mnie?

- Co?

Nie odpowiedział, tylko pocałował ją namiętnie. Uśmiechnął się i powtórzył pocałunek- Tak bardzo tęskniłem.

- Ja też.- Odpowiedziała szczerze. Wtedy ktoś zadzwonił do drzwi. Dziewczyna oderwała się od Kevina i zeszła na dół.

- Cześć.- Przywitał się jej kuzyn.- Słyszałem, że mieszka u ciebie dziadek, a mam sprawę.

- Źle słyszałeś. Dziadek mieszka tam, gdzie wcześniej. A co się stało?

- Nic takiego.- Miał już wyjść, ale ona go zatrzymała.

- Wpadnij jutro na kolację z Julią i rodzicami. Będzie jeszcze dziadek i… Zobaczysz jak przyjdziesz.

- Masz chłopaka?- Zaśmiał się pod nosem.

- Oczywiście, a ty nawet go znasz.- Uśmiechnęła się  i wróciła na górę, a Ben poszedł do siebie.

Weszła z powrotem do łazienki, gdzie osmozjanin kończył obmywać rany.- Ben przyszedł, zaprosiłam ich na jutro. Mam nadzieję, że nie stchórzysz i będziesz w domu około siedemnastej.

- Będę.- Odpowiedział bezbarwnym tonem.

- Co się stało? Przed chwilą było dobrze.

- Chodzi o to, że nie chce słuchać komentarzy. Dla nich jestem martwy, więc wątpię aby reagowali na mnie z uśmiechem. Szybciej ze zdziwieniem. Może nie jestem taki uczuciowy jak ty, czy Max, ale to, że ja tęskniłem i czekałem na dzień, aż znów was zobaczę, a oni zapomnieli o mnie boli.

- Wiem.- Objęła go.- Pomyśl jednak, że lepiej spotkać ich wszystkich na raz, niż każdego z osobna. Jak ci się znudzi to pójdziesz na górę. Poza tym nie będziesz tam sam. Jestem jeszcze ja i oczywiście dziadek, który wie prawie wszystko i na pewno cię wesprze.

- Dzięki, to dla mnie ważne.